In de ban van de ring.

In de ban van de ring.
Trouwring van overleden vader na 19 jaar opgedoken uit visvijvertje in Kaulille

De trouwring van de overleden vader van Kenny (30) is na 19 jaar opgedoken uit het slijk van een visvijvertje in Kaulille.
Zijn ring vloog af toen hij visvoer naar de dobber gooide.
Enkele jaren later stierf papa, na een darmoperatie, zonder afscheid, vertelt Kenny.

Zijn trouwring brengt mij weer dichter bij hem, ik ben in de ban van de ring.

Zijn trouwring brengt mij weer dichter bij hem, vertelt zoon Kenny. “We gingen altijd samen vissen. Hij was mijn papa, maar ook mijn vriend. Ik was elf toen hij zijn trouwring in die vijver verloor. Met een handstok waren we voorntjes aan het vangen. Toen hij visvoer gooide, vloog zijn ring mee naar de dobber en zo het water in. ‘Die vinden we nooit meer’, zei papa toen, hoe erg hij het ook vond.”

Niemand durfde geloven dat de gouden ring na 19 jaar nog boven water zou komen. “Ik voelde dat het goed zou komen. Zelf had ik al een paar keer geprobeerd met een bootje en een schepnet, maar dat lukte niet. Ik ben er altijd aan blijven denken. En de laatste jaren spookte het weer meer door mijn hoofd.”

Gevonden-verloren

Op de website van hengelsportzaak Robby Fish zag Kenny een filmpje waarin de man emotionele voorwerpen opvist met de organisatie gevonden-verloren. “Twee weken geleden heb ik hem gecontacteerd en zondag stonden ze al aan de vijver in Kaulille.”

Slijk, slijk en slijk

In duikpakken en met de gevoeligste en beste metaaldetectoren gingen de vrijwilligers Robby Fish (43), Geert Van Hoof (43) en Robbe De Bruyn (18) aan de slag. Ze zochten in het slijk en gingen met hun handen door de modder en de drab. “Het was geen eenvoudige zoektocht. Slijk, slijk en nog eens slijk. Rechtstaan ging niet want dan zakten we tot onze heupen in de modder. In het poeltje was er veel begroeiing en je kon er niets zien”, vertelt Geert.

Met een grote detector scanden ze de bodem af. Een kerstboom met lampjes, een zakje munitie… en zelfs een boomzaag werden bovengehaald. “Als we het ‘juiste’ geluid horen dan halen we het voorwerp eruit. We scheppen alle modder met onze handen omhoog, tot we vinden wat we zoeken.

Zo zag ik zondag in die modder in mijn handen iets blinken. En dat was de trouwring… Ook voor ons is dit emotioneel, ook ons gemoed schiet dan vol.”

Ketting

De zoektocht duurde zeker drie uur. Kenny bleef heel die tijd hoopvol naar de waterspiegel kijken.
“Ongelooflijk. Ze hebben zijn ring 70 centimeter van onder de modder gehaald.”

Kenny laat de gouden ring met de gravure ‘Erik en Sabine 10-08-1990’ nooit meer los. “Ik laat zijn trouwring verwerken in een ketting en die zal ik altijd dragen.” Kenny is intussen zelf vader en hij heeft een vriendin, maar ze zijn nog niet getrouwd. Hij heeft dus zelf geen trouwring rond de vinger. “Mijn papa was nog maar 41 toen hij stierf. Ik heb nooit afscheid van hem kunnen nemen. Hij werd geopereerd en we hadden niet verwacht dat hij nooit meer wakker zou worden. Dat blijft moeilijk.”
Het verhaal grijpt ook de vrijwilligers van gevonden-verloren naar de keel. “Als we mensen op deze manier wat geluk kunnen brengen, dan maakt dat ons ook blij. Voor dat gevoel doen we het”, zegt vrijwilliger Geert.

Het team van de Nederlandse vzw gevonden-verloren, met deze drie Belgische vrijwilligers, vraagt enkel een kilometervergoeding en het hervullen van de luchtflessen. “Voor ons is dit een hobby.” En die heeft al veel mensen blij gemaakt. De 45 vrijwilligers hebben al meer dan 4.000 voorwerpen teruggevonden in Nederland en België, waaronder 2.000 ringen maar ook 500 gsm’s en veel sleutelbossen. “De nieuwste Samsungs en iPhones zijn waterdicht. Sommigen hebben er al hun foto’s op staan. Zo heb ik een gsm opgevist die negen maanden eerder in het water viel en die functioneerde nog. Onze opdrachten zijn meestal een mix van geluk en verdriet. Het opduiken van persoonlijke voorwerpen van dodelijke slachtoffers, uit het kanaal bijvoorbeeld. Zelfs de politie schakelt ons wel eens om voorwerpen uit het kanaal te halen voor een onderzoek.”

Info: www.gevonden-verloren

Het verhaal van Kenny

19 jaar geleden op een warme dag in Juli nam mijn vader me mee om op voorntjes te vissen.
Tijdens het voeren aan de waterkant verloor hij jammer genoeg zijn dierbare trouwring.
Hij vond het tevergeefs om de ring te zoeken omdat hij wist dat het water veelal uit modder en smurrie bestond.
Het moment dat het gebeurde stond vanaf die dag in mijn geheugen gegrift en ook de plaats waar de ring het water in ging.
11jaar was ik op dat moment maar het is me altijd bijgebleven.
De jaren verstreken en de ring bleef in mijn gedachten.
Na enkele pogingen om met een bootje het water op te gaan en zo proberen de ring te zien of te vinden maar dat was tevergeefs 🙁
Uiteindelijk kwam ik toevallig op een zondagavond een video tegen van Robby Fish die samen met Geert aan het zoeken was naar een verloren vliegvishengel.
Dat moment heeft alles in werking gezet!

Ik heb meteen contact opgenomen en alles is zeer snel verlopen 2 weken laten stonden ze al aan de waterkant met zijn allen dit was op zondag 25 april, 19 jaar nadat de ring verloren is gegaan.
Na enkele uren zoeken begon de moed een beetje te zakken tot uiteindelijk Geert boven water kwam met het verlossende woord “ik heb zin in een Bicky Burger” niet wetende dat dit hun code woord was 😂

Het moment dat ik de ring zag was magisch ik schoot vol van emotie, onbeschrijfelijk dat ze dit hebben klaar gekregen.
Ik ben de mannen ontzettend dankbaar.
Dit is een verhaal wat later word doorgegeven aan de kinderen 👶 bedankt gevonden-verloren.be om dit mogelijk te maken !