Trouwring teruggevonden op strand van Scheveningen, een ring met een verhaal.

Gisteravond laat zagen we een berichtje op Facebook dat Marco zijn ring was verloren op het strand van Scheveningen.
Veel pogingen gedaan om in contact te komen helaas lukt dat niet direct.

Uiteindelijk lukt het ons via de zus contact te leggen, het verhaal uitgelegd wat wij doen en waarom wij dat doen.
Niet veel later hoor ik mijn telefoon gaan het is Marco de eigenaar van de ring.
Hij verteld dat ze eenmaal per jaar een weekend naar Scheveningen gaan, en dat hij terminaal ziek is.
Zelf gezocht maar niet kunnen vinden, een domper op een mooie dag.

Toen ze in de auto stapten om terug ter rijden werd “het nummer” gespeeld, dit was het nummer dat werd gedraaid op het huwelijks feest.
Nog een keer slikken was dat natuurlijk.

De locatie van de verloren ring.

Inmiddels krijgen we te horen waar we moeten wezen, al bellend ben ik alle spullen aan het verzamelen.

Sander had ik al gebeld en die zat te wachten wanneer de telefoon zou gaan dat ik er aan kwam.
Ook Lex die na zijn late dienst wel wilde helpen bood aan Danny op te willen halen in Delft dat wij alvast in één keer door konden rijden.

In de auto en onderweg, al druk in overleg hoe en wat we gingen doen.
Tijdens dit gesprek hadden we het ook over de veeg dienst op het strand……..
Natuurlijk fijn als het strand schoon is maar met dit soort situaties is het wel erg lastig.

Bij aankomst zien we de gevaartes al rijdend op het strand, maar hoe het verder gaat…….
Bekijk de film en lees verder.

Beeld zegt meer dan woorden

Lastig maar moet lukken, we mogen niet falen!

Hoe moeilijk moet het zijn als je weet dat je ongeneselijk ziek bent en je verliest iets van jou en je partner samen.
Het is maar materiaal denken sommige mensen, maar we snappen heel goed welke emoties er schuil in gaan.

Dat word een lastige klus maar… we hebben voor hetere vuren gestaan.
We gaan systematisch te werk, en merken dat we beide op een andere manier gefocust zijn als normaal.

Best raar je kent de mensen niet maar je adrenaline en emoties lopen hoog op.
Je gunt iedereen zijn verloren sieraden terug, maar nu nog zo veel meer, een laatste beetje hoop en geluk wat je kunt geven.

En dan…. Ik hoor Sander heel kalm en rustigroepen ” he Mart, Mart kom eens” ik loop er naar toe en WTF hij heeft hem.
Daarbij wetende dat Sander altijd mijn steun en toeverlaat is, maar nooit de ringen vind.
Vandaag vind hij zijn eerste ring en wat voor één.

De ring van Marco en Michelle, een schitterende ring van maar liefst 13 gram.
Super blij zijn wij, nu bellen en kijken hoe de reactie is…
Nee dat ging even niet eerst maar even een bericht sturen met de foto.

Zeer emotioneel geladen, maar het maakt niet uit want hij belt zelf enkele seconden nadat we de whatsapp versturen.
Dolblij, we horen op de achtergrond zijn partner snikken van geluk.

Ook wij zitten vol van blijdschap, maar beseffen ook de moeilijke kant van het verhaal.
We wilden het liefst de trouwring direct gaan brengen, maar de afstand bedraagt maar liefst 145 km enkele reis vanaf dat punt.
We besluiten hem de volgende dag aangetekend te versturen, en hopen op een foto als de ring veilig is aangekomen.

Wederom een geslaagde snelle zoekopdracht.
Onze metaaldetector-zoekservice heeft op dit moment in 2017 al 142 ringen terug bezorgd bij de rechtmatige eigenaar.