In Utrecht laat een telefoon zich niet makkelijk vinden.

Een telefoon met veel emotionele waarde.
Even lekker varen in een bootje met je kind en een vriendje.
Even wat probleempjes in de boot en ja hoor daar vliegt de telefoon het water in.
Natuurlijk let je dan niet echt op waar de telefoon te water gaat maar let je op de kinderen dat die in de boot blijven.
Het zoekgebied leek vrij klein wellicht maximaal 5 bij 5 m.
Maar toch….. in Utrecht laat een telefoon zich niet makkelijk vinden.

In werkelijkheid werd dit een kleine 50 bij 70 meter.
Natuurlijk goed om conditie op te bouwen.
Maar het kost ook veel kracht en energie.

Eerste duikpoging in Utrecht.

De eerste dag hebben we gedoken en een zeer groot gebied gehad in het gebied waar de telefoon vermoedelijk moest liggen.
Het weer werkte toen niet echt mee regen wind en hagel, onderwater had ik daar vrij weinig last van.

Een nieuwe zoekpoging

En jawel, met een volle zon en met de dezelfde zoekmethode maar op een ander stuk, eigenlijk nu de hele sloot.
We starten vol goede moed, na 2,5 uur moeten we de duikfles wisselen, even op adem komen en even wat rust.

We gaan verder waar we gebleven zijn en komen nu op ons stuk waar de telefoon onmogelijk kan liggen.

Maar dan op het moment dat de eigenaar aan komt lopen met zijn vrouw heb ik de telefoon in mijn hand.

De reactie zegt genoeg, de blijdschap is enorm onmogelijk.
Hoe dan, wat een doorzettingsvermogen en wat een conditie.
Jullie geven echt niet op hè, dat zijn slechts een aantal woorden die we hoorden.

Bij kantwacht Peter was vandaag de hoop op succes eigenlijk al verloren gegaan.
Maar Martin bleef heerlijk duiken en doorgaan, opgeven was geen optie.
Als het er ligt dan ligt het er.
Maar we hebben meer te doen vandaag dus snel de natte spullen, uit alles netjes opruimen en op naar de volgende.

Want ja de zon schijnt dan wordt er veel verloren.