Mijn zoon heeft zijn telefoon laten vallen in het water

14 april komt er een aanvraag binnen; ” mijn zoon heeft zijn telefoon laten vallen in het water, tijdens het aanmeren van de boot”.
Na een telefoon gesprek wordt informatie uitgewisseld.
Daarmee kan ik aan de slag, handhaving en waterbeheer bellen.
Gelukkig zijn beide partijen op de hoogte van onze stichting gevonden-verloren.nl en is de toestemming snel geregeld.

Rob gaat duiken en Arjan is vandaag zijn kantwacht in Noordwijk.

Afspraak gemaakt met de eigenaar en zijn moeder, vandaag was het zover. Alle veiligheidsmaatregelen getroffen, mijn duikuitrusting dubbel gecheckt en Arjan zette de ladder in het water. De locatie was gelukkig bekend. Een laatste check aan het wateroppervlak en ik knik naar Arjan Paap, ontlucht mijn vest en zak langzaam naar de bodem. Ik houd contact met de kade terwijl ik afdaal.

Geen zicht op de bodem? Geen probleem voor de duikers van gevonden-verloren.

Daar aangekomen is er natuurlijk geen enkele vorm van zicht, dus ik neem een dikke steen op de bodem vast als ankerpunt. Met in mijn rechterhand de pinpointer beweeg ik die systematisch van links naar rechts. Steeds een klein stukje verder naar voren. Ieder signaal van de pointer is even voorzichtig voelen met mijn vingers.

Blikje….fietswiel….steeksleutel… nog meer blik .

Even mijn hoofd boven water…kijken of ik nog steeds op de goede locatie zit. Ja ik zit goed..terug naar beneden.

Hebbes, op naar de finale.

En na nog wat nietszeggende targets en een venijnige tik van een vissenstaart voel ik iets glads …groter oppervlak…
Rand…. knopje ….niet te dik., JAAAAAA de telefoon. Snel naar boven, daar word ik onder luid gejuich ontvangen.