De kracht van social media.

Het is donderdag avond 13 april 2023

Ik, Wim, ben voor de stichting Gevonden-verloren.nl bezig om alle Facebook pagina’s waar mensen melden dat ze wat kwijt zijn of hebben gevonden in kaart te brengen. Deze zet ik in een exel bestand zodat wij ook digitaal voor de mensen kunnen zoeken als ze iets emotioneels zijn verloren.

Speuren naar hulpvragen in social media

Mijn oog valt op de melding op de facebook pagina Trouwring verloren/gevonden

Er staat een oproep of iemand bij Sandelingen-Ambacht een trouwring heeft gevonden.
Deze is de dag ervoor tijdens het uitlaten van de hond verloren.

Stichting gevonden-verloren is ook te vinden via social media

Ik besluit om via de chat contact te leggen met de melder en hem over onze stichting te vertellen.
Tijdens deze chat wordt mij duidelijk dat ze nog geen jaar getrouwd zijn en de ring vermoedelijk in het water moet liggen.
Op het honden strandje hadden ze zelf al met metaal detectors gezocht.
Na overleg spreek ik af dat ik de vrijdag 14-4-2023 een poging ga wagen om de ring terug te vinden.
We sturen elkaar nog wat foto’s zodat ik weet waar ik kan beginnen.

Vreemde man in het recreatiegebied in Hendrik Ido Ambacht.

De volgende ochtend zit ik rond 08.00 uur in de auto en rij richting Hendrik ido Ambacht naar het recreatie gebied.
Daar aangekomen besluit ik mijn zoektocht te starten in het water.
Ik trek dus mijn waadpak aan en loop naar het strandje.
Onderweg kom ik veel mensen tegen die lekker met de hond aan het wandelen zijn, ze kijken mij vreemd aan.
Ik denk dat dit door mijn outfit komt.

Baantjes trekken, lopend dan wel te verstaan, niet zwemmend.

Na een korte wandeling van 5 minuten kom ik aan bij het hondenstrandje.
Ik besluit baantjes te trekken totdat het te diep wordt en dan weer een baantje terug te lopen, zo zoek ik het water af.
Al vlot heb ik een eerste signaal, helaas het is een hondenpenning, daarna een eetlepel en wat andere rommel.

Weer een mooi signaal en dit keer ligt het ondiep dus op de boden in plaats van in de grond, ik krijg een kriebel in mijn buik.
Dit gebeurt vaker als ik denk van dit zal de ring wel eens kunnen zijn.
Na een paar keer scheppen gooi ik de waadschep leeg in mijn drijvende mandje.
En als ik daar vervolgens met mijn pinpointer tussen de grond zoek, zie ik daar de gezochte trouwring verschijnen.

Stichting gevonden-verloren doet het gewoon.

Op het strandje staan weer een aantal mensen met hun hond verwonderd naar mij te kijken, ze vragen wat ik aan het doen ben.

Ik kan ze trots vertellen dat ik weer iemand kan blij gaan maken met de verloren trouwring.

Bij de auto aangekomen bel ik man op en vertel hem dat ik de ring heb gevonden.
Hij was erg blij dat hij terecht is.
Omdat hij in de buurt aan het werk is en dat op de route naar huis ligt spreek ik met hem af dat ik de ring daar naar toe zal brengen.