Een trouwring vinden

In grote tuin een trouwring vinden binnen 10 minuten!
Een opdracht komt binnen op de Whats-App:

Goedenavond, ik hoop heel erg dat u mij kunt helpen.
Ik ben gisteren mijn trouwring verloren in onze (heel grote) tuin.
Wij hielden een snoeidag in de tuin en ik had de ring even af gedaan zodat hij niet zou beschadigen.
Ik deed hem in een zak met rits, waar ik echter daarna ook mijn telefoon in deed.
Bij het pakken van de telefoon uit de zak is waarschijnlijk de ring eruit gevallen.
Zou u met de metaaldetector kunnen helpen zoeken?
Ons perceel is ongeveer 9600 m2 groot.
Ik heb wel een idee in welk deel van de tuin hij zou kunnen liggen.
Ik benerg verdrietig over het verlies van mijn ring. Wij wonen in (Zuid-Oost Groningen).
Vriendelijke groeten, Daniëlle

Met drie man sterk moet het lukken, dat was het plan.

Jan woont het dichtstbij, maar gezien het oppervlak besluiten we in overleg ook Aida en Richard toe te voegen aan de zoekgroep.

Richard en Aida zouden rond 16:30 ter plaatse zijn en dan alvast een plan van aanpak maken, bij het navragen en luisteren van alles wat en waar wat gebeurd was.
Jan zou na zijn werk aansluiten om 17:00.

Het liep even anders, Jan is 16:30 ter plaatse en Aida en Richard zijn 20 tot 25 minuten vertraagd.
Jan besluit alvast wat banen te gaan lopen omdat de oppervlakte zeer groot is, wat hij niet verwachte was dat hij na 4 banen hij de ring in zijn handen zou hebben.
Nog voor de rest van het team gearriveerd was.

Lees hier het verslag van Jan

We kregen een opdracht, Trouwring verloren in een tuin van 9600 vierkante meter.
We zouden met z’n drieën zoeken gezien het oppervlak waar hij kon liggen.
Daniëlle was samen met een hovenier aan het snoeien en opruimen geweest.
De trouwring had ze in haar borstzak gedaan om niet te beschadigen.
s’middags had ze haar mobiel gepakt en ook in haar borst zak gedaan.
Nadat ze een paar foto’s had gemaakt en verder was gegaan met opruimen en versnipperen kwam ze er achter dat de ring weg was.
Richard en Aida zouden om half vijf bij de boerderij zijn en ik iets later.
Het kwam zo uit dat ik om half vijf daar was en Richard belde dat het nog een half uurtje zou duren.
Toen dacht ik dan begin ik vast gezien het oppervlak wat afgezocht moest worden.
Na even gepeild te hebben op de echtgenoot z’n ring ging ik zoeken
.Had echt vier baantjes gelopen en krijg een signaal.
Daar lag de schoonheid tussen de blauwe druifjes.
Ik riep yesss en meneer kwam er aan en kon het niet geloven.
Snel Daniëlle geroepen en wat was ze blij en opgelucht.
Geweldig om te genieten van happy people.

Wel even een dubbel gevoel, de ring terug daar gaat het om maar nu hebben mijn mede collegae vrijwilligers een uur in de auto gezeten voor niets.

Aida en Richard zijn ter plaatse en zijn natuurlijk door het dolle voor de eigenaresse van de ring

Natuurlijk even balen dat ze zo een stuk gereden hadden en niet hadden kunnen helpen.
Maar bovenop stond de blijdschap dat de ring terug was.

Jan ging met een euforisch gevoel huiswaarts, Richard en Aida bleven nog even (misschien zelfs wat langer dan even).

Eerst wat mooie foto’s schieten van die schitterende ring
Een gesprek volgt, een zoektocht aansluitend in de tuin waar ook de extra meegenomen metaaldetector van pas kwam.
Lekker lopen, verhalen delen en aansluitend een heerlijk bord met boerenkool met worst.
En nog even zoeken.

De ring was gevonden maar er werd nog uren gezellig gekletst en waardering geuit voor het geen wij als vrijwilligers doen.
We doen het immers met elkaar, het maakt niet uit wie de ring vind, wie de opdracht binnen krijgt en wie wat doet.
Gevonden-verloren is een eenheid, een voor allen allen voor één.

Stichting gevonden-verloren doet het gewoon.