Opdracht trouwring te water te Hilversum

Opdracht trouwring te water te Hilversum.

Het is ongeveer 12.30 uur als ik na een waterzoektocht in Hoofddorp bij de auto aankon en de de telefoon oppak.
Hé, een oproep in de gevonden-verloren app.
Tijdens het spelen met de kinderen is meester Robert zijn trouwring in het water bij Hilversum verloren.

Wim gaat direct richting Hilversum voor zoektocht naar de trouwring in het water.

Ik meld mij aan voor de opdracht en na goedkeuring voor de kosten rij ik meteen vanuit Hoofddorp naar de aangewezen locatie nabij Hilversum.

Daar aangekomen zie ik veel kinderen en een aantal volwassen begeleiders.
Ik wordt al vlot aangesproken door Meester Robert.
Hij verteld mij wat er is gebeurd.

“Ik doe mijn ring als ik het water in ga altijd op mijn middelvinger, deze is namelijk wat dikker zodat de ring niet kan afglijden.
Helaas is hij tijdens het stoeien met de kinderen in het water er toch van af gegleden.
Vraag mij niet waar die ligt want ik kwam er pas achter toen ik weer op de kant stond“.

Op mijn vraag waar hij in het water was geweest kon hij het zoekgebied gelukkig goed beschrijven.

Beter mijn droogpak, geen waadpak.

Ik wist dus waar ik kon gaan zoeken en besloot meteen mijn droog duikpak aan te trekken.
Ik had zo het idee dat mijn waadpak meteen zou vol lopen.
Een maal in het water bleek dat ik daar wijs aan gedaan had.

De ene ring is de andere niet.

De zoektocht begon bij de ballenlijn en op deze manier trok ik lijnen parallel aan deze lijn.

Iedere keer aangekomen bij de grote bal draaide ik om, schoof een meter op en liep weer terug.
Daar het eerste mooi signaal.
Het was wel een ringetje maar dit was een damesring met een steentje.
Die paste nooit om de vingen van meester Robert.

Dus verder zoeken en net op het moment van vertrek….

Na nog wat rommel weer een mooie piep ook dit was niet de ring maar een zonnebril.
Ik hoorde de begeleiders hierna roepen kinderen van groep 7 we gaan vertrekken en ook de andere kinderen maakte aanstalten om naar de fietsen te lopen.
Meester Robert zei mij dat ze moesten gaan en dat zijn echtgenote zo weer zou terug komen.

Net op het moment dat de kinderen wegliepen een hele mooie duidelijke piep.
Dat kon de ring wel eens zijn.
De waadschep de grond in en toen deze boven water kwam zag ik daar de twee kleurige trouwring blinken.

Ik riep ho, niet zo snel met weggaan “Ik heb de trouwring gevonden”.
De kinderen begonnen spontaan voor mij en de meester te juichen.
Eenmaal uit het water moest er natuurlijk een mooie foto worden gemaakt met de kinderen.