Reitdiephaven te Groningen, trouwring opgedoken

Reitdiephaven te Groningen, trouwring opgedoken.

Reitdiephaven te Groningen, trouwring opgedoken
Een trouwring wordt verloren tijdens eenden voeren.
Het is 1 maart als Volkan zijn ring het water in ziet vliegen bij de Reitdiephaven.
Direct beseft hij dat dit een lastig probleem is.
Hij bedenkt zich geen moment en gaat zoeken hoe hij geholpen kan worden.
Stichting gevonden-verloren wordt gevonden.

Een vrijwilliger van de stichting, in de buurt van Groningen. wilt de trouwring opduiken.

Niet veel later staat duiker Jans met vrouw en kantwacht Anouschka in Groningen.
Het weer is slecht, veel wind en de temperatuur is guur.

Vol goede moed wordt gestart maar na een bepaald moment moet Jans opgeven zonder dat de ring gevonden wordt.
Veel afval op de bodem en geen zicht is geen ideale combinatie.

Helaas moeten we stoppen!

Van Rotterdam gaan we naar Groningen

30 maart is het zover, de lange rit van 270 km. enkele reis gaat van start.
We hebben diverse manieren bedacht hoe we gaan proberen deze klus te klaren.
Wat we gaan aantreffen is altijd afwachten.
Jans heeft al veel troep verwijderd dus dat zal zeker helpen. Maar het is afwachten hoeveel troep er tussentijds weer in het water is gedumpt?

We gaan alle uitrusting en hulpmiddelen opbouwen en controleren.
Alle vergunningen en goedkeuringen zijn al lang en breed geregeld.
Een perfecte medewerking van de havenmeester, de gemeente, politie en Boa’s, dank daarvoor.

Wanneer we gaan beginnen, komt Richard aan, hij heeft een dagje vrij.
Ook Fabio en Matheus komen op gepaste afstand kijken en hulp bieden.

Eigenaar Volkan loopt heen en weer en is zichtbaar gespannen.
Het voelt wel alsof hij er niet al te veel vertrouwen in heeft. Ook al omdat de ring best een eind het water in is gevlogen.

De locatie is adembenemend mooi. Op de bodem ligt inderdaad nog best veel troep, maar ik weet gewoon dat het kan en zal gaan lukken.
Ik kom even het water uit om op te warmen maar ik ga even later weer het water in.
Ik zwem een stuk bovenwater en ja daar is mijn gevoel, ik kijk naar de kant en geef Fabio een seintje.
Die snapt direct wat ik bedoel en hij kijkt hoopvol.
Met een perfecte kantlijn strak in het water ga ik naar beneden en dan..