Een paar dagen geleden liep ik met de hond in een veld in Roosendaal, samen met een meisje.
We waren gewoon aan het wandelen en aan het kletsen, toen ze me plotseling een knuffel gaf.
Op dat moment raakte haar haar verstrikt in mijn oorbel. Voor ik het wist, voelde ik iets vallen,
het was mijn oorbel die op de grond viel.
We schrokken allebei en begonnen meteen te zoeken. Het veld was groot en het begon al wat
donker te worden. We waren meer dan twee uur bezig, kruipend door het gras en telkens weer
hoopvol kijkend bij elk glinstertje in het zand. Ik was best verdrietig, want het was geen gewone
oorbe. Ik had hem voor mijn verjaardag gekregen van mijn vader, dus het had veel emotionele
waarde voor mij. Terwijl we zochten, dachten we zelfs dat we er misschien per ongeluk op
waren gaan staan of dat we hem per ongeluk hadden begraven in de modder.
Op dezelfde dag toen ik weer thuis kwam, kwamen we online het initiatief ‘Gevonden-Verloren’
tegen. We besloten contact op te nemen, zonder echt te verwachten dat ze meteen iets zouden
kunnen doen. Tot mijn grote verbazing kwamen ze de volgende dag al langs!
Met een metaaldetector begonnen we samen opnieuw te zoeken. Ongeveer na een half uur
klonk er een duidelijk “beep-beep” uit het apparaat. En ja hoor, daar lag mijn oorbel, een beetje
bedekt door aarde, maar nog helemaal intact.
Ik wil via deze weg het team van Gevonden-Verloren enorm bedanken. Jullie inzet,
vriendelijkheid en snelle hulp hebben ervoor gezorgd dat ik iets heel dierbaars terug heb. Ik ben
ontzettend blij en dankbaar!
Elliana pita
