Hoi Aïda, wat ben ik blij dat wij ooit met elkaar gesproken hebben over jouw bijzondere hobby, de stichting die mensen helpt om verloren voorwerpen terug te vinden. Toen mijn echtgenote wist dat zij in januari 2025 op een humane wijze haar moeilijke en zware leven mocht gaan beëindigen, heeft ze ook haar dierbare spullen verdeeld onder dierbare mensen. Zo kwam een armband met bedels terecht bij een hele goede vriendin. Afgelopen week was die vriendin en haar partner bij mij op bezoek om een gipsen handafdruk te maken, net zoals dat ik dat met mijn inmiddels overleden echtgenote had gedaan. Vanwege het gips had zij haar armband met bedels afgedaan. Aan het eind van de avond liep ze terug naar de auto met in haar ene hand de armband met bedels en in de andere hand haar gipsen afdruk. Bij thuiskomst kwam je erachter dat de bedels niet meer aan de armband zaten. De conclusie was dat ze van de armband afgegleden moesten zijn. De volgende dag heb ik gezocht, maar in het hoge gras vond ik niks. Toen dacht ik later in de week aan jou, Aïda, en het verhaal van de stichting en de zoektocht naar verloren sieraden. Ik heb je gebeld en je was direct bereid om te komen zoeken. En ja hoor, de eerste werd gevonden. En vervolgens de tweede. Het was een emotionele gebeurtenis. Onvoorstelbaar!
Ik weet heel zeker dat mijn echtgenote van bovenaf met een grote glimlach heeft meegekeken. Heel blij en heel dankbaar.
Warme groet
Hans van Dijk
