Er komt een aanvraag in de chat over een ring die is verloren in een kruipruimte. Niet zomaar een kruipruimte, maar eentje gevuld met isolatie bolletjes.
Tussen al deze bolletjes is het de mensen niet gelukt de ring terug te vinden.
Ik zit in Bunnik en dit is in Vleuten, waarmee ik het meest dichtbij zit. Ik meld mij dus voor de aanvraag.
Ik heb contact met de dame in kwestie en die is meteen al enthousiast dat we dit alleen al doen op deze manier.
Normaal gesproeken eet de hele familie bij hen thuis op maandag, maar ze heeft iets verzonnen om het een verassing te maken voor haar man. Ze is alleen thuis en we hebben het huis alleen om te zoeken.
Erheen gereden, aangebeld, kennis gemaakt en starten met zoeken maar.
De kruipruimte ligt helemaal vol met schuimrubber bolletjes. Ze gaan overal op en in en aan zitten.
Ik gebruik alleen de pinpointer, want het ligt er bezaaid met allerhande metalen dingen. Pijpen, leidingen, schroeven enz enz ik haal er van alles uit.
Ik weet inmiddels de leidingen te lopen en weet mijn weg beter te vinden. Er ligt ook een stapel oude badkamer tegels en deze zijn ook verplaatst tijdens de zoektocht van manlief. Aangezien ik overal al geweest ben, vermoed ik dat de ring daartussen gekomen is.
Ik pook met de pinpointer overal goed tussen de tegels. Ik krijg weer een signaal en ik hoor ook iets tegen een tegel tikken. Dat moet de ring zijn.
Met mijn vingers probeer ik tussen de tegels te komen, maar het is een dunne rand. Weer hoor ik tikken tegen een tegel. Ik begin meer en meer te geloven dat dit de ring moet zijn. Ik wurm mijn vinger tussen de tegels en voel de ring. Ik kan hem naar voren duwen en daarna valt hij om mijn vinger.
Ondertussen staat de vrouw des huizes, hoog boven mij, nog steeds toe te kijken. Ze heeft niet in de gaten dat ik de ring al heb.
Ik kijk omhoog, veeg het zweet van mijn voorhoofd en puf. Aardig warm zo met die isolatie zeg ik. Er wordt mij prompt een glaasje water aangeboden, hetgeen ik niet afsla.
Terwijl ze het glaasje water tapt, leg ik de ring op de rand van het kruipluik. Klaar om ontdekt te worden.
Ik krijg het water aangereikt en ik neem dorstig een paar slokken. Ik wijs naar de rand van het kruipluik, waar de ring ligt. Eerst ziet de hem niet, maar een verraste kreet verraad dat ze hem ziet liggen. Je hebt hem! Jeetje wat zal hij verbaasd zijn! Blijheid alom.
We besluiten manlief ook te foppen. Hij is inmiddels op weg naar huis en kan elk moment thuis komen.
We wachten hem op, ik met mijn glaasje water. Als hij thuis komt denkt hij mij te kennen, maar daarin moeten we hem teleurstellen. Zijn vrouw legt uit wie ik ben en wat ik kom doen. Ik leg hem uit dat we de bad tegels moeten verplaatsen aangezien ik denk dat de ring daaronder terecht gekomen is. Hij is meteen vol vuur en gaat naar boven om zich om te kleden en meteen aan de slag te gaan.
Ik kan hem gelukkig nog temperen en vraag hem om eerst te beschrijven hoe of de ring eruit ziet. een gewone simpele gouden trouwring zegt hij droog.
Ongeveer zoals deze? vraag ik terwijl ik mijn hand omhoog houd met om mijn middelvinger zijn trouwring.
Hij heeft meteen door dat het die van hemzelf is en hij is meteen dolblij. Hij knuffelt me, kan het niet geloven en blijft de ring bekijken.
Ik heb zo gebaald vandaag dat ik hem kwijt was zegt hij, ik kan niet geloven dat hij weer terug is. Ik kan wel huilen zo blij ben ik!
Eind goed al goed.
Na nog even samen nagepraat te hebben bij een bakje koffie, ben ik tevreden weer huiswaarts gegaan.
Een succesvolle opdracht, blije mensen, daar doe ik het voor!
