Een zeer emotioneel dierbare ring verloren

Een zeer emotioneel dierbare ring verloren.

We kregen een mail van de vrouw van een echtpaar wiens man een zeer emotioneel dierbare ring verloren was.
Het was de ring die was gemaakt nadat hun 3-jarig zoontje was overleden aan een meningokokken infectie.
De ring bevat zijn vingerafdruk, zijn geboortedatum en een haar van hem.
De ring was verloren tijdens het wadlopen van Lauwersoog naar Schiermonnikoog.

Gelukkig waren ze al op de kwelders van Schiermonnikoog toen het gebeurd moest zijn.
De ring zat in zijn jaszak, hij had hem afgedaan bang dat hij was om hem te verliezen, en de ring moest uit de zak zijn gevallen toen vrouwlief om een zakdoek had gevraagd.
Dit was tweemaal gebeurd op de tocht en dat was toen ze al op de kwelders van Schiermonnikoog waren.
Daarmee stonden de seinen op groen voor een zoektocht, aangezien de vindkans nu reëel was.

De agenda’s werden gedeeld en reeds de volgende zondag werd de afspraak gemaakt.
We ontmoeten elkaar in de haven van Lauwersoog bij de ingang van de veerboot.
Bepakt en bezakt op alles voorbereid, aangezien er slecht weer voorspeld werd.

Eerst zoeken op de afspoelplaats naar de emotionele dierbaar verloren ring.

Aangekomen op Schier zijn we eerst naar de afspoelplaats gelopen, daar zou de ring ook terecht gekomen kunnen zijn.
Daar lag de ring niet, dus zijn we verder gelopen.
De omgekeerde route van de wadlooptocht.
Het is een flinke wandeling en ruim een uur later komen we in de buurt van waar de tweede keer om een zakdoek is gevraagd.
Bij navragen bleek er, tijdens het snuiten van de neus, gezien te zijn dat er een dode zeemeeuw op het pad lag.

Een emotioneel dierbaar verloren ring, een dode zeemeeuw, lang zeegras en een zakdoek.

Gelukkig vinden we deze zeemeeuw vrij snel.
Vanaf daar begin ik te zoeken met de detector, terwijl de anderen verder lopen om de eerste plek terug te vinden waar om een zakdoek was gevraagd.
Het pad bevat lang zeegras en dat is lastig zoeken.
Ik, Richard, vertrouw mijn detector dat als ik het gras plat druk ik de ring moet kunnen vinden, ik weet het signaal, aangezien ik de ring van de vrouw heb gescand.
Ik zoek aan de linkerkant van het pad, want de zakdoek zat links en is met de rechterhand uit de zak gehaald.
Hij moet dus links liggen, want we lopen tegengesteld.

Ik zoek secuur het pad af en warempel al na 50 meter krijg ik een knaller van een signaal.
Ook het getal klopt met wat ik eerder gescand had.
Dit moet hem al zijn!

Onder water zoeken met mijn pinpointer

De plek staat onder ongeveer 4 cm water.
Ik gebruik mijn pinpointer en bepaal de plek waar het signaal moet liggen.
Ik voel met mijn vingers in het water en ik voel iets ronds!
Mijn hart maakt een sprongetje en ik trek het omhoog.
Teleurgesteld blijkt het een wortel te zijn die ik uit de grond trek.

Dus toch.

Ik ben verbaasd, het signaal klopt, maar het lijkt erop dat het voorwerp te diep ligt.
Nogmaals gebruik ik de pinpointer, de locatie klopt.
Ik pak mijn grasmes en maak ik een vierkant wat ik omhoog wip.
Nogmaals voel ik in het water.
Ik voel weer iets ronds en ditmaal is het wel de ring!
Dus toch!

Ze weten niet wat ik bedoel en ze komen langzaam mijn kant op.

Ik kijk op en zie dat de anderen ruim 100 meter verder gelopen zijn.
Ik gooi mijn detector aan de kant, pak mijn telefoon om te filmen en loop hun kant op.
Ik fluit om hun aandacht te trekken, ze blijven staan en kijken om.
Ze weten niet wat ik bedoel en ze komen langzaam mijn kant op.

Dat is hem!!!! Thomas grist de ring van mijn vinger.

Ze houden er duidelijk nog geen rekening mee dat de ring zo snel gevonden kan zijn.
Als we elkaar dichter genaderd zijn, ziet de man van het echtpaar, Thomas, ineens dat ik iets om mijn vinger heb.
Die houd ik ook triomfantelijk omhoog.
Heb je hem? Vraagt hij aarzelend.

Zijn vrouw loopt verder achter hem en die begint harder te lopen als ze hoort wat haar man zegt.
Hoop is op haar gezicht te lezen.
Dat is hem!, zegt Thomas als we elkaar dicht genoeg genaderd zijn, dat is hem!

Ook zijn vrouw ziet de ring nu en zegt ook verbaasd: Ja! Dat is hem, je hebt hem gewoon.

Thomas grist de ring van mijn vinger en bekijkt hem geëmotioneerd.
Ook zijn vrouw, Marijke, kijkt met grote ogen naar de ring.
Thomas vliegt me om mijn nek en bedankt mij.

We zijn allemaal geëmotioneerd en knuffelen elkaar stevig.
We raken er niet over uitgepraat hoe snel de ring weer terug gevonden is en dat hij überhaupt weer terug gevonden is.

Super blij vangen we terugweg aan.
Deze voelt de helft korter dan de heenweg en opgewekt komen we aan bij het vertrekpunt van de veerboot.

Deze dag kan niet meer stuk!
Het weer viel heel erg mee en alle gear die we hadden meegenomen was geheel niet nodig.
Het zonnetje scheen uitbundig en pas nu we aangekomen zijn bij de veerboot zien we donkere wolken vanaf de wal onze kant opkomen.
Eenmaal aan vaste wal is het beginnen met regenen.
We hebben erg veel geluk gehad, met alles!