Twee ringen in het gras.

16 september kwam er een opdracht binnen twee ringen in het gras verloren in Ooltgensplaat.

Het verslag van vrijwilliger Ton:

We wilde deze gelijk op pakken omdat we toen op de terug weg waren van de vorige zoekopdracht.
Alleen kwam het toen niet uit .
Na overleg en gekeken wanneer het bij iedereen uit kwam .
Afgesproken om op 1 oktober om 10.00 uur een poging te gaan wagen.

Ton gaat op pad en hoort het verhaal van de twee ringen in het gras aan.

Ik werd die ochtend heel vriendelijk ontvangen en onder genot van een bakkie koffie met een koek werd het verhaal uit gelegd .
Ring afgedaan op trui gelegd en er niet meer aan gedacht dat die daarop lag .
Pas later besefte ze dat ze haar ring kwijt was.
Met meerdere zijn ze gaan zoeken naar de ring maar niet kunnen vinden .
Later die week dacht ze ik gooi een zilveren ring in het gras even kijken hoe makkelijk ik die terugvind .
En ook die ring was niet meer terug te vinden .
Dus er lagen nu twee ringen in het gras .

Niet ieder mooi signaal hoort bij de verloren ringen.

Eerst maar de zilveren ring proberen gelijk een mooi signaal 95 maar die vondst zat te diep (later nog even gekeken was een gesmolten stuk aluminium).
Volgende signaal bam de zilveren ring .

Op naar de gouden ring , en weer een prachtig signaal en bam daar lag de gouden ring.

In 2 minuten hadden we de ringen wat geweldig was dat .

Ze had een flesje met bubbels gehaald , en we hebben geproost op de goede afloop .
Nog heerlijk wat na gekletst en met een geweldig gevoel op weg naar huis .

De beleving van Carine:

Toen mijn grootmoeder overleed in 2002 liet zij ons een ketting na.
Er zaten vier diamantjes in en we besloten de diamanten in een gouden ring te laten zetten: voor elk van de kleindochters een.
Ik had de ring dus al ruim 20 jaar onafgebroken aan mijn vinger toen ik hem door een samenloop van omstandigheden afdeed toen ik mijn geliefde yoga ging doen in de tuin van een vakantiehuisje.

Terug in Amsterdam kwam ik erachter dat ik mijn ring kwijt was en ben ik onmiddellijk teruggereden naar Ooltgensplaat (toch zo’n 120 km).
Zoeken, zoeken, zoeken, ook met behulp van lieve buren, maar niets gevonden.
Ik dacht slim te zijn en gooide mijn andere ring ook in het gras (zodat ik kon zien hoe zo’n ring weerspiegelt vanuit het gras); nou, die was ik dus ook kwijt.
Nog meer zoeken, zoeken, zoeken, als een Gollum ging ik door het gras, maar na een dag moest ik echt weer weg.

Via een metaaldetector-verhuurbedrijf in Almelo (Detect) werd ik – thank god- getipt op de stichting verloren-gevonden.
Dat was natuurlijk een drama geworden tussen mij en zo’n gehuurde metaaldetector, ik kan nog geen lamp indraaien!

Twee ringen in het gras? Stichting gevonden-verloren hulp komt hier goed van pas.

Ik deed een verzoek via de website, werd direct heel vriendelijk geholpen en in contact gebracht met Ton.
En ja hoor!! Zijn profielfoto op Whatsapp bleek een metaaldetector; het gereedschap prachtig uitgelicht op een strand met ondergaande zon.
Het was duidelijk dat ik met een Passionado te maken had, I LOVE it!!

En afgelopen zondag was dan de Grote Dag.
Natuurlijk had ik een flesje champagne meegenomen; ofwel om de Terugkeer van de Ring, ofwel om de Kunst van het Loslaten te vieren.
Het was een win-win situatie:-).
Ton bleek precies de man te zijn die ik me had voorgesteld: vrolijk ogend, met een levenslustige blik in zijn ogen en een vriendelijke uitstraling.
Hoe kan het ook anders als je passie het geluk van anderen inhoudt?

Onze passie, uw geluk

En ja hoor, na nog geen vijf minuten had hij beide ringen gevonden!!

Er werd gelachen, gejuicht, ik stortte me van geluk in ieders armen en de champagne kon ontkurkt worden.

Eigenlijk was het jammer dat de klus geklaard was; het was een prachtige dag geweest om de hele dag lekker buiten in de zon te genieten van Ton’s prettige aanwezigheid en zijn gedreven, professionele benadering.
En het was ook wel een beetje zuur dat deze Lord of the Lost Rings nu naar huis moest om binnen te klussen in het huis van hem en zijn vrouw:-)

Met hartelijke groeten,

Carine Goekoop

Met dank aan Detect voor het doorverwijzen.