bladeren in de lucht gooien.

Samen met de kinderen wandelen in het bos en bladeren in de lucht gooien is natuurlijk een leuke bezigheid in deze tijd van het jaar.
Maar als je er na de wandeling achter komt dat je trouwring niet meer om je vinger zit dan krijgt zo’n leuke dag wel een nare bijsmaak.
Dit overkwam Marleen, maar gelukkig kwam ze bij gevonden-verloren terecht.
Vandaag had ik, Sylvia, afgesproken op de parkeerplaats met Maarten, de man van Marleen.

Vandaar liepen we naar de eerste plek waar de ring zou kunnen liggen.

Zoeken onder de bladeren.

Even wennen aan de geluiden van de vele metalen er die in de grond liggen.

Gelukkig wist ik welk geluid en getal op het display bij de trouwring hoorden omdat Maarten in de buurt liep met de mannelijke versie van de ring.

Na het eerste stuk een eindje opgeschoven in het bos en tussen de vele piepjes door hoorde ik ineens een iets stabieler piepje met de gewenste waarde op het display en daar lag de trouwring onder de bladeren.