De zelf ontworpen zegelring van Hendrik.

10 jaar geleden verloor Hendrik zijn vader aan een zeldzame ziekte.
Als herinnering aan de man koesterde Hendrik een kistje met gouden juwelen van zijn vader.
Dat kistje ging nooit ergens mee heen en dat vond Hendrik jammer.
Hij besloot 3 jaar geleden om van deze sieraden een eigen ontworpen ring te laten maken door een juwelier waar hij bevriend mee was .

Het werd een prachtige zegelring met de initialen van Hendrik.
3 jaar lang droeg ie hem met trots en had hierdoor altijd een stukje van zijn vader bij zich.
Tot hij vorige week in zijn stadstuin zijn kleine visvijvers wilde bijvullen.

Door de hittegolf was het water erin flink gezakt.
Hendrik rolde de tuinslang af en wilde eraan beginnen.
De sproeikop ging moeilijk doen en schoot een paar keer van de slang af , met een gevecht tegen de slang en het spuitende water.
Een paar keer moest Hendrik de sproeikop gaan zoeken wanneer die in de bosjes vloog in de tuin.
Uiteindelijk lukt het hem om de sproeikop goed te bevestigen en de vijver wordt gevuld.

Later op de avond merkt hij dat zijn dierbare ring weg is.
Dit moet gebeurt zijn met het gevecht met de slang en het water denkt hij.

Hendrik en zijn vrouw opzoek naar de zelf ontworpen zegelring

Een zoektocht in de tuin wordt gestart.
Samen met zijn vrouwtje Astrid gaan ze met zaklampen op de knieën zoeken in de bosjes rond de vijver, tasten ze in het water de bodem van de vijver af.
Zonder succes.
Een paar dagen verstrijken en niemand kan de ring loslaten.

Gevonden-verloren inschakelen voor de zoektocht naar deze speciale zegelring

Plots ontdekt Astrid op facebook gevonden-verloren.
Ze besluiten dit een kans te geven en mailen ons.
Net in een drukke periode met veel zoekopdrachten en voor sommige vrijwilligers ook eindexamens of vakantieperiodes.

Ook een enkele rit van 140 km maakte voor ons dat het puzzelen was om deze klus eens goed in te plannen.
Toch was het gisteren zo ver.

Danny ging ter plaatse zoeken naar de ring.

Bij aankomst bleek dat Hendrik een groot deel van de vijver alweer leeggepomt had.
Gestart met zoeken op de vijverbodem dus, daaruit kwam geen ring tevoorschijn.

Stap 2 , de bosjes rondom.

Heel wat meters uitgezocht en gescand met de detector en wat rommeltjes en metaaldraadjes gevonden.
Tot er plots een grote heldere piep uit de dorre blaadjes kwam.
En ja hoor , ik zag een klein gouden randje dat kwam piepen, pluchting!!!!

Het verhaal kloptte , de ring lag wel degelijk in de tuin te wachten op gevonden-verloren.
Iederen blij , wat foto’s gemaakt , wat nagepraat en blij weer 2u rijden naar huis.

Hendrik beloofde om ons aan iedereen aan te raden wanneer er iemand nog eens iets verliest.