Een oproep voor een verloren verlovingsring

Een oproep voor een verloren verlovingsring.

Een oproep voor een verloren verlovingsring in Enkhuizen, camping de Vest
Verloren: Gouden trouwring en gouden verlovingsring.
Trouwring is reeds teruggevonden.

Er is enige haast bij, aangezien er gemaaid gaat worden en de verlovingsring in het gras verloren is.
De ringen waren op de vouwwagen gelegd, omdat het zoontje ingesmeerd moest worden met zonnebrand.
Uiteindelijk dit vergeten en alle spullen die op de wagen lagen eraf gegooid.

Pas ’s avonds merkt de dame in kwestie dat ze haar gouden ringen mist.

De verlovingsring bleef spoorloos, dus een oproep naar stichting gevonden-verloren.nl

Na een bericht aan de camping komt snel het bericht dat de trouwring gevonden is, maar de verlovingsring blijft spoorloos.
Het blijft knagen, hoe krijgen we deze terug?
Ze krijgt een tip, neem contact op met de stichting gevonden-verloren, die vinden heel veel spullen terug.
En zo komt deze opdracht bij mij terecht.
Ik heb ook haast, er is noodweer voorspeld en ik wil voor die tijd gezocht hebben.
De donkere wolken van het noodweer “achtervolgen” mij onderweg als ik naar Enkhuizen rijd.

Op de dijk vallen reeds de eerste spetters.

Richard komt aan op de camping en zoekt plek 23 de plek van de verloren verlovingsring

Als ik aankom op de camping moet ik eerst uitvinden waar plek 23 is.
De eerste mensen die ik aanspreek zijn Fransen, daar stopt het, aangezien mijn Frans niet zo best is.

Ik kijk naar de auto’s op de camping en zoek een Nederlands stel uit om mijn vraag te stellen.
Erg vriendelijke mensen en ze helpen mij de plek te vinden.
Ik heb mijn detector al bij mij, dus ze zijn wel nieuwsgierig waarom ik die bij mij heb.

Ik leg snel uit wat ik ga doen.

Donder en bliksem tijdens de zoektocht naar de verloren verlovingsring

Daarna ga ik meteen aan de slag, de wind neemt al toe en het begint erg donker te worden.
Ik zoek de aangegeven plek af, zo snel als ik kan.
Ondertussen vallen ook hier de eerste spetters.
Omdat ik niet zeker ben van de plek bel ik de dame in kwestie en vraag haar nauwkeuriger waar de vouwwagen heeft gestaan.
Aangezien we video bellen, laat ik haar meekijken hoe ik zoek.
Zo komen we tot een exacte plek waar de vouwwagen heeft gestaan.

De regen klettert inmiddels naar beneden en de wind is aangewakkerd tot stormkracht.
Het is ook aan het bliksemen.
Plots komt er een felle lichtflits met bijna meteen erachteraan een harde donderslag.
Nu wordt het toch te gortig en ik ren hard naar de tent van de mensen waar ik eerder de weg vroeg.

Ik heb een goede jas aan, maar mijn broek en schoenen zijn doorweekt.
Ik beëindig het telefoongesprek met de woorden dat ik het noodweer even afwacht.

De mensen waar in naar binnen vluchtte vroegen zich al af wanneer ik zou stoppen.
Ze zien mijn doorweekte broek en schoenen en bieden mij iets te drinken aan.
Het gaat nu echt los buiten.
Met wat te drinken willen de mensen weten wat ik nu precies aan het doen ben.
Ik leg ze uit wie we zijn en hoe wij werken.
Ze vinden het een mooi initiatief.

Uiteindelijk wordt de regen en wind minder, ik besluit verder te gaan met zoeken naar de ring.

De mensen zijn verbaasd, ga je nog verder zoeken?
Natter dan nat kan toch niet en ik wil die gouden verlovingsring vinden.

Ik neem afscheid en ga weer verder zoeken op de plek die we zojuist bepaald hebben.
Ik krijg eigenlijk geen echte oppervlakte signalen meer en ik besluit mijn grasmes erbij te pakken om wat diepere signalen uit de grond te kunnen halen.
Zo vind ik een mes, een tien eurocent munt en wat treklipjes.
Echter nog geen ring.

Ik begrijp het niet echt, de ring moet er liggen.
Dus besluit ik nog rustiger te zwaaien, ik loop het stukje gras weer af, maar krijg geen signalen meer.
Ik heb nu ook mijn koptelefoon opgezet om het geluid beter te horen, aangezien het nog steeds regent en de regen maakt best veel lawaai op mijn capuchon.
Als ik echt op het laatste stukje van mijn zoekplek ben, hoor ik een heel zwak signaal.
Ik kijk op de plek, maar zie zo niets.
Met mijn pinpointer bepaal ik de exacte plek waar het item moet liggen, nog steeds zie ik niets liggen.
Ik steek mijn grasmes in de grond om het gras op te wippen en te kijken wat er in de grond zit.
Als ik de pol opwip, steek ik mijn pinpointer in het gat.

Nu krijg ik een hard signaal, maar zie nog niets liggen.

“Tering, ik heb hem” zeg ik tegen mezelf, als ik verbaasd de ring oppak.

Ik haal mijn vinger door het gat en veeg wat grond weg, ineens zie ik iets ronds.
“Tering, ik heb hem” zeg ik tegen mezelf, als ik verbaasd de ring oppak.
Ik had totaal niet verwacht dat dit signaal de ring zou zijn.
Later blijkt dat deze van witgoud is, hetgeen het wat zwakke signaal verklaart.

Ik ben zelf ook erg blij dat ik de ring gevonden heb, zeker omdat deze zo’n zwak signaal gaf.

Doorweekt maar zeer tevreden laat ik ook de mensen waar ik heb geschuild het resultaat zien van mijn zoektocht.
Ook zij zijn blij en loven mijn doorzettingsvermogen.

Ze had het niet meer verwacht.

Ik bel de dame in kwestie om haar te laten weten dat ik de ring gevonden heb.
Ook zij is erg blij en kan niet geloven dat ik hem gevonden heb, ze had het niet meer verwacht.
Ze wonen vrij dichtbij, dus ik besluit de ring langs te brengen.

Ik neem afscheid van de aardige mensen waar ik mocht schuilen en rijd naar de eigenaresse van de gouden verlovingsring.

Die is dolblij en gelukkig en is blij met onze stichting.
Eind goed al goed.