“Twee verloren ringen in Rotterdam.

Vanmorgen om 06:36 werd ik wakker van een trillende telefoon die op m’n nachtkasje lag.
Een aantal berichtjes in de groepsapp van gevonden-verloren.nl.
Latifia had een beetje ruzie met haar partner gehad en had haar ringen een gooi gegeven.
Kan in de beste families voorkomen ……toch?
Aangegeven dat ik wel zin en tijd had.
Zo kreeg de gegevens van Martin.
Maar het contact verliep moeizaam, appjes en bellen. Bellen en appjes.
Om half 12 toch richting Rotterdam gereden waar ik eerder was dan Latifia.
Alvast een paar baantjes gelopen tot zij er ook was.
Bleek toch wat verder op het veld te zijn.
Na haar aanwijzingen een flinke tijd gelopen en veel troep opgegraven.
Latifia zat inmiddels somber op een trapje toe te kijken.
Het werd warmer en warmer en ik begon de moed een beetje op te geven.
Misschien had iemand tijdens het uitlaten van zijn of haar hond de ringen al opgeraapt.
Maar als laatste toch nog even een eigen idee……de rand van het grasveld.
We geven het niet zomaar op bij gevonden-verloren.
Dat bleek de juiste ingeving te zijn, PIEEEEEEP de gouden rakker.
En gelijk daarna de zilveren.

En dan het grote moment….

Even bijkomen en toen naar het trapje gelopen.
Lukt het vroeg ze, het ziet er niet goed uit he.
Zoeken naar een speld in een hooiberg zeker?
Nou eigenlijk twee spelden zei ik en liet haar de twee ringen zien.
Leuk hoe je dan ziet dat een droevig gezicht in 1 keer omtovert naar een stralende glimlach.
Neeeeeee dat kan niet!!! Echt?? Hoe dan??
En daar doe je het dan voor.
Toen ik wat foto’s wilde maken nog wel even een schrik momentje.
Telefoon weg.
Bleek gelukkig in de auto te liggen.
Uit m’n zak gevallen toen ik de parkeermeter moest spekken.
Met een goed gevoel richting huis gereden.
Dit is waar we het voor doen bij gevonden-verloren.nl “