Chillen aan de Lange Haven in Schiedam.

Chillen aan de Lange Haven in Schiedam. Lekker aan de kade ontspannen en bezig met je IPhone.
En dan opeens floept je IPhone uit je handen de Lange Haven in.
Verdrietig naar huis en je moeder gaan vertellen wat er gebeurd was.
Moeder wist raad. Zij wist dat er eens een telefoon met een magneet uit het water was gevist.
En ja hoor, na wat ge-Google vonden zij de stichting Gevonden-verloren.nl.
De zoekaanvraag op de website werd ingevuld en al snel werd duidelijk dat Mitchell en Peter gingen helpen.

Peterter nam contact op met de moeder om af te spreken voor vrijdagavond.
Haar moeder gaf aan niet aanwezig te kunnen zijn omdat de familie een bruiloft had.
Mitchell en Peter waren op de hoogte van de locatie en gaven aan toch op pad te gaan.

Op het punt van vertrek kwam er een berichtje van Gijsbert. De verdrietige jonge dame in kwestie komt, samen met haar zusje, ook naar de Lange Haven. Dus spraken wij met de dames af waar we ze zouden ontmoeten om naar de plek des onheils te lopen.

Aan de slag, magneetvissen in de Lange Haven in Schiedam.

De dames kwamen, in hun mooie jurken, zo van de bruiloft en gezamenlijk liepen we de Lange Haven op. Terwijl wij aan de slag gingen met onze magneten waren zij vol in spanning of het wel ging lukken.
Dit omdat de rode IPhone waarschijnlijk van de kade onder de steiger geschoten moest zijn.

Verbazing bij de dames toen Mitchell een kapot armbandje, waaraan vlinders hingen, aan zijn magneet had zitten.
De jonge dame van de verloren IPhone vertelde ons dat zij een vlinder op haar schouder had laten zetten als herinnering aan haar overleden oma.
Zij wist, dit moet goedkomen, dit was een voorteken.

Terwijl wij doorgingen met zoeken sloeg de magneet van Peter vast aan een paal van de steiger.
De magneet bleek niet los te komen, geen materiaal bij ons om hem los te wrikken.
Dus een probleempje voor later.

Mitchell vist de iPhone voorzichtig uit de Lange Haven.

Na een hoop rommel te hebben opgevist een grijns op het gezicht van Mitchell.
Ook het zusje zag de roodkleurige IPhone aan zijn magneet bungelen.
Voorzichtig omhoog met de magneet tussen de kade en steiger.
En daar was hij weer in de handen van een zeer dankbare en blije dame die Mitchell wel kon knuffelen.

Foto’s maken en de meer dan blije en opgeluchte dames konden weer aansluiten bij de bruiloft.

De magneet bleef vast aan de steiger in de Lange haven

De magneet van Peter kwam niet los. Dus terug naar Spijkenisse om een schep te gaan halen.
De magneet tot de volgende dag te laten zitten was geen optie i.v.m. de vele magneetvissers daar in de buurt.
Peter moest de pinpointer, die nog in de auto lag, nog teruggeven aan Patrick.
Voordat we een schep zou gaan ophalen bij mij thuis. Dus eerst even langs Patrick.
Toen ze deze terugbrachten gaf Patrick aan nog wel even mee terug te gaan om de magneet los te maken. Heel blij met zijn hulp, terug naar Schiedam met zijn drieën.

Daar weer aangekomen staan er al wat gegadigden te staren naar de magneet. Dus net op tijd.
Mitchell en Patrick stappen uit terwijl ik een stukje door moest rijden voor een parkeerplekje.
100 meter verder stopte ik en stapje uit. Gelijktijdig belde Mitchell, “He opa waar sta je, we hebben hem al”. Huh…nog geen minuut.

Een lange geslaagde avond, de dames blij, wij blij.

Onze extra dank aan Patrick voor zijn spontane hulp, je bent een kanjer.