In woorden kunnen wij niet uitleggen hoe blij wij zijn.

In woorden kunnen wij niet uitleggen hoe blij wij zijn.
Wat zijn wij blij met jullie goede werk.
In woorden kunnen wij niet uitleggen hoe blij wij zijn.

Vrijdag, eindelijk een stranddag.
Op naar de Maasvlakte.
Even spelen in de zee met onze kleine man.
Normaal gaat de ring af, maar vandaag vergeten.
En wat gebeurt er, de ring vliegt af en weg in de zee.
Zelf gezocht maar dat is zoeken naar een speld in een hooiberg.
Teleurgesteld gingen wij naar huis. Op internet hebben we gekeken wat we moesten doen.
Toen kwamen we de website van gevonden-verloren tegen.
Er stond een succesverhaal van iemand die op precies dezelfde plek op de Maasvlakte, maar dan in de duinen een ring verloren had.
En die ring werd teruggevonden.

Wij hebben gebeld met gevonden-verloren.
En nog dezelfde avond gingen 2 vrijwilligers zoeken.
Die avond werd de ring niet gevonden.

Lukt het niet de eerste keer dan maar de tweede keer!

Zondag kregen wij een bericht dat opnieuw een ploeg zou gaan zoeken.
We hebben nog wat contact gehad over de locatie.
En op een gegeven moment werden wij gebeld of we de video op de telefoon aan wilde zetten voor de exacte locatie.
Video aan, staat de ploeg op het strand met onze trouwring.

Kippenvel. We werden stil, woorden kunnen niet uitleggen wat er door je heengaat.
Gevonden-verloren maakte het onmogelijke mogelijk.
Superblij om de ring weer terug te hebben.
Super bedankt gevonden-verloren.
En ga door met jullie goede werk.
Groet, superblije Marlies & Luís

Hoe wij het beleefden:

Een opdracht komt binnen.
Zelf zit ik bij familie in de tuin, ik zet de app door en direct zijn er 2 die graag willen gaan zoeken.
Een zoektocht start.
Uren gaan voorbij overal wordt gezocht maar de ring wordt niet gevonden helaas.
Zoals afgesproken volgt er een terugkoppeling, de ring moet er liggen en het is duidelijk dat de mannen al veel voorwerk hebben verricht.

De volgende zoektocht!

Wim, Stephan, Patrick, Mitchell en Martin zijn er klaar voor.

Wim is als eerste ter plaatse Athans, dat denkt hij.
Wanneer wij met de auto voorbij rijden denken we dat klopt niet waar zijn auto staat.
We gaan het strand op en weten het zeker, we bellen Wim die al een uurtje bezig is dat hij niet op de juiste locatie staat.
Hij loopt terug naar z’n auto en wij rijden alvast naar de plek waar we moesten zijn op aanwijzing van Laurens en Marcel.
We bellen met Marlies en die geeft aanwijzingen op afstand.

Patick en Martin lopen al wat banen wanneer Mitchell een andere kant oploopt dan wat was afgesproken.
Ik zie daar wekelijk een blik die wordt omschreven vaak naar mij je had een blik ik kan het niet uitleggen.
Nu zie ik mijn eigen zoon vastberaden lopen zonder detector aan.
Hij zet hem aan loopt maximaal 10 meter en het eerste signaal wat hij krijgt….

Die glimlach gaf mij zo een goed gevoel!

Hij straalt van trots.
Zo mooi om te zien.
In de verte komen Wim en Stephan aangelopen.
Die hadden het juichen gehoord en wisten dat hij weer terecht was.
We bellen met de vraag om de juiste locatie via video bellen.
Maar als ze dan opnemen draaien we langzaam ons beeld naar de ring.
Het was weer een magisch moment.
Niet veel later zijn we de trouwring teruggaan brengen.
Het maakt niet uit wie hem vindt als hij maar terugkomt.
Maar dit keer moet ik wel zeggen dat ik zo blij en trots was dat Mitchell hem zo uit de grond haalde.