Van op het strand zoeken naar achter de pc digitaal speuren.
Van op het strand zoeken naar achter de pc digitaal speuren.
Trouwring Hoek van Holland.
Het verslag van Jacquline
Op woensdag 24 februari bracht ik met mijn kids en een vriendin met haar zoontje een bezoek aan het strand van Hoek van Holland.
Het zonnetje scheen, een beetje fris qua temperatuur maar perfect weer om de kids even te laten spelen.
Wij namen plaats op de rand van een voorgegraven kuil, welke de kids om beurten vulden met zeewater.
Natuurlijk werd een dijkje gebouwd zodat onze voeten droog bleven.
Na 2 uurtjes, rond 15:30 uur, besloten we dat het tijd was om de kids te verzamelen – het werd immers te fris.
We stonden op om het zand van onze handen en kleding te kloppen.
Terwijl ik met mijn ene hand het zand van mijn andere hand veegde, voelde ik hoe ik mijn trouwring van mijn vinger mee veegde.
Direct zei ik tegen mijn vriendin “Stop, blijf staan, mijn trouwring!”.
Mijn trouwring zoeken in het zand van het strand van Hoek van Holland.
Ik was volledig in de veronderstelling dat ik de ring zo zou moeten kunnen zien en oppakken.
Maar integendeel; waar we ook keken, nergens zagen we ‘m. Rustig aan, maar lichtelijk in paniek, begonnen we héél voorzichtig per cm2 zand weg te vegen.
Geen ring.. vegen werd graven, totdat we – zelfs na hulp van andere strandbezoekers- de conclusie moesten trekken dat we de ring niet terug zouden vinden.
We waren immers al 45min aan het zoeken en het werd steeds kouder.
Thuis was ik al niet meer hoopvol.
De ring kon al flink wat centimeters in het zand gezakt zijn, door het gegraaf flink verplaatst en mogelijk zelfs door de vloed weggespoeld worden.
Ik zette alle hoop uit mijn hoofd.
Enkele dagen later werd ik via Facebook getagd door mijn vriendin.
Er zou een stichting zijn, met vrijwilligers, die met metaaldetectoren op zoek kunnen gaan naar dergelijke verloren voorwerpen.
Verloren trouwring op het strand, speuren op de pc naar de metaaldetector zoekservice gevonden-verloren.nl
Ik ben hun website oud.gevonden-verloren.nl gaan bekijken, maar alsnog achtte ik de kans op hereniging met mijn ring niet groot.
Twee dagen later begon het gevoel toch aan mij te knagen.
Op zaterdag 6 maart zou onze trouwdag zijn…het vrat enorm aan mij dat ik die dag moest doorbrengen zonder trouwring.
De dag ervoor trok ik de stoute schoenen aan en belde de stichting op.
Ik vertelde het hele verhaal, incl het detail dat het morgen onze trouwdag zou zijn.
Er werd direct enorm vriendelijk en behulpzaam gereageerd.
Hoelang het zou duren eer ik in Hoek van Holland kon zijn!?! We komen zoeken op het strand!!
“Àls de ring daar nog ligt, dan vinden we hem” werd er gezegd.
Er werd voorgesteld dat meneer het alvast in de app-groep van de vrijwilligers zou bespreken en er hopelijk zo snel mogelijk – waarschijnlijk in het weekend – al gezocht kon worden.
In de tussentijd zou ik online het aanvraagformulier invullen.
10 Minuten later werd ik al gebeld met de vraag hoelang het zou duren eer ik in Hoek van Holland kon zijn!?!
Want, er stonden 2 collega’s paraat om direct die kant op te komen.
Akkoord! Kids, incl vriendinnetje die bij ons speelde, de auto in en we vertrokken vrijwel direct!
Eenmaal aangekomen op het strand maakten we kennis met Stephan en Martin.
De jacht was geopend! De locatie werd aangewezen en vol moed begonnen we te zoeken.
De kids hielpen af en toe mee, vooral wanneer de piepjes hard klonken.
Dan mochten zij zelfs om de beurt helpen met graven.
Maar helaas; muntjes, blikjes en andere metalen dingetjes werden opgegraven, maar geen spoor te bekennen van een ring.
Na lange tijd zoeken moest er even wat gegeten worden.
Een warm patatje was zeer welkom, want het was goed koud.
Na het eten leek het verstandig te stoppen en met de kids naar huis te gaan.
Ze geven nog niet op die vrijwilligers in Hoek van Holland.!
De heren gaven echter nog niet op en zochten nog een poos verder, helaas tevergeefs. Geen ring..
‘S Avonds in bed besloot ik toch om het internet af te speuren.
Stichting gevonden-verloren had mij toch hoop gegeven.
Stephan speurt op zijn PC en las dat de ring al gevonden was op het stand.
En ja hoor, rond 23:30 uur las ik een bericht dat iemand, kort na het verlies, een trouwring had gevonden.
Een wazige, onduidelijke foto..maar..het zou kunnen.
Ik stuurde snel een bericht.
Niet veel later stuurde Stephan een screenshot van exact hetzelfde bericht.
Ook hij was hoopvol en dacht nog steeds met ons mee.
De volgende ochtend nog geen reactie van de vinder en bleek dat onze berichten mogelijk in spam beland waren en een vriendenverzoek kon niet verstuurd worden.
Na wat speurwerk stuurde ik een bericht naar een nicht van de vinder.
Zij reageerde vrij snel en zou bemiddelen.
Felicitaties voor onze trouwdag stroomden binnen; maar het was toch een beetje dubbel.
Stephan stuurde een appje om te vragen of we al een reactie hadden.
Ik schreef, enigszins teleurgesteld ‘Nope’.
En toen, nog geen 5 minuten later, ging de telefoon.
Trouwdag gered! De ring was gevonden op het stand en door speurwerk op de PC.
Een zeer vriendelijke dame bevestigde dat er een ring was gevonden..en ja; met exact dezelfde inscriptie als ik omschreven had.
Kippenvel, tranen van geluk en opluchting!
Hoe was het mogelijk!
Trouwdag gered!
Afgesproken om ‘s middags de ring op te halen!
Stephan meteen gebeld met het goede nieuws en ook Martin had het goede nieuws snel gehoord!
Stichting gevonden-verloren heeft de ring dan niet zelf gevonden, maar gaven wel hoop.
Enorm betrokken mensen!
Wij zijn hen enorm dankbaar voor al hun hulp en steun! Dank jullie wel en keep up the good work!
Nu het verslag uit de ogen van de vrijwilligers
Vrijdagmiddag komt het bericht binnen dat er een trouwring is verloren op het strand van Hoek van Holland.
Er wordt contact gezocht met de eigenaresse.
De ring is woensdag verloren.
“Wanneer kunnen we afspreken in Hoek van Holland?”, vraagt ze. “Ergens volgende week?”
Binnen 45 minuten zijn Martin en Stephan ter plaatse.
Zo snel lukt niet altijd overigens.
We maken kennis met Jacqueline, Paul en hun kids.
Ook een buurmeisje is meegekomen.
We worden bijgepraat.
De locatie waar de ring is verloren wordt heel nauwkeurig aangewezen.
Alleen de ring was een week eerder al verloren.
De detectors worden aangezet en het speuren is begonnen.
De ring van Paul wordt in gescand.
Op de detectors zien we een getal verschijnen.
Als we datzelfde getal weer zien verschijnen als we boven de grond zwaaien met de detector, dan is dat een goed teken.
We hebben drie goede hulpjes. Leuk dat de kinderen meehelpen.
“Hey, ik hoor een piep”. “Mag ik graven?”
Het gebied van bijna 100 m2 wordt minuscuul afgezocht.
2 keer lijken we beet te hebben.
Maar ook dan blijkt het loosalarm.
Na ruim een uur zoeken nog steeds niets.
We evalueren.
Het is een drukbezocht stuk van het strand.
Ondanks de koude, bij mooi weer een trekpleister voor dagjesmensen en wandelaars.
Zou de ring door iemand anders gevonden zijn?
Het is denkbaar, we sluiten het niet uit, maar we stoppen nog niet met zoeken.
Zo enthousiast in het zonnetje toen we begonnen, zo snel daalde de temperatuur toen het donker werd.
Al twee uur bezig en nog geen ring.
Als hij er ligt, moeten wij hem vinden.
Echtgenoot Paul dringt erop aan, dat we stoppen.
“Het is donker, koud en er moet gegeten worden”, zegt hij.
Hij klinkt streng, maar rechtvaardig.
En erg zorgzaam dat hij aan ons denkt.
We zeggen geen nee tegen een frietje met drinken.
We evalueren voor de 2e keer…wat zien we over het hoofd?
De vraag blijft hangen….ligt de ring er nog?
De koude speelt parten en het gezin besluit huiswaarts te gaan.
Zoals wij zijn, doen we nog een laatste poging met zoeken.
Om 20:30 uur stoppen wij ook en gaan we richting huis.
Voor de avondklok binnen zijn.
Onderweg….het knaagt. Als de ring er lag, hadden we hem gevonden.
Niet omdat we arrogant zijn en daarom zo zeker.
Maar de locatie was duidelijk en we hadden ons beste strandmaterieel bij ons.
Eensluidend: we gaan digitaal!
Stephan struint rond middernacht de social media af.
Op zoek naar meldingen van gevonden voorwerpen.
Als een detective belandt hij op een lokale Facebookgroep in Hoek van Holland.
Bingo! Althans…er is een ring gevonden op het strand.
Onduidelijk is of het de gezochte ring is.
Hij seint Jacqueline in.
Op haar beurt bleek zij ook die melding gezien te hebben.
De vinder is door hen beide afzonderlijk benaderd.
Dat is al geen toeval.
We wachten de reactie af.
Die nacht nog niks.
’s Ochtends ook niet, het blijft stil balen zeg.
“Jij al iets vernomen?”, vraagt Stephan aan de eigenaresse.
Jacqueline antwoordt ontkennend.
Ze was wel via via bij een nichtje van de vinder terechtgekomen, zij zou haar oom bellen.
De spanning stijgt.
“En, en???” “Nope.
Nog niks”.
Maar 5 minuten nadat Stephan dat bericht ontving, wordt hij gebeld.
Een euforiestemming aan de telefoon.
De ring die gevonden is, blijkt die van Jacqueline. Yessssss.
Wat een bizar geweldige en positieve ontknoping.
Ze zou de ring die middag ophalen.
En wat een mooi cadeau om de ring terug te hebben op de dag dat hij 12 jaar eerder voor het eerst om haar vinger werd geschoven.
Inmiddels was het zaterdag en ook de trouwdag van Paul en Jacqueline.
Wij geloven in lotsbestemming en happy ends.
This was meant to be ❤️
Op weg naar een nieuw avontuur.
Prachtige, emotionele opdrachten uitvoeren met onze mooie stichting.
Hier doen wij het als stichting voor!!
Help ons mee en deel onze berichten!
Via deze link heeft u alle sociale mediakanalen in 1 x bij de hand:

Volg ons op Youtube, Instagram en Facebook

“Onze passie, uw geluk”.