De duik naar een trouwring.

De duik naar een trouwring in Cape Helius.
Dit keer een volledig verslag van de eigenaar zelf.

Trouwring kwijt! Wat nu!
Afgelopen dinsdagmiddag was ik lekker aan het klussen op onze boot, er was wat schuurwerk en afkrabben van oude bekleding en ik werd er aardig stoffig van.

Dus even naar buiten gegaan om op het achterdek m’n kleren even stevig af te kloppen en tijdens het kloppen, waarbij het stof en rommel wegvloog.
Er vloog ook iets geels door de lucht en plonsde achter de boot in het water waar het direct zonk.
Op dat moment besteedde ik er niet veel aandacht aan want er vloog wel meer rommel weg.

Toen ik een uurtje later de steiger afliep om naar huis te gaan voelde, of beter gezegd voelde ik niets, aan mijn ringvinger terwijl daar normaal gesproken mijn trouwring zat!
Dat was even schrikken!
Teruggelopen en aan boord gezocht maar nergens de ring te vinden.

Waar is mijn trouwring gebleven, is die het water ingedoken?

De volgende ochtend weer aan boord nogmaals overal waar ik bezig was geweest gezocht en ook de stofzuigerzak helemaal geleegd en doorzocht.
Geen ring!

Weer thuis met mijn vrouw Pietske overlegd wat te doen want de plons die ik gehoord en gezien had was waarschijnlijk veroorzaakt door de trouwring.
Na zelf 25 kilo te zijn afgevallen, was de nogal loszittende trouwring van mijn vinger geschoten.

Nu had zij een tijdje geleden op Facebook wat voorbij zien komen over een stichting in Spijkenisse die verloren ringen en sieraden hielp opzoeken.
Dus zoeken op internet en jawel hoor de Stichting “Gevonden-Verloren.nl” gevonden.
Direct gebeld naar het vermelde telefoonnummer en een heel vriendelijk klinkende man die zich als Martin voorstelde aan de telefoon gekregen.
Hij gaf aan dat het geen probleem was om de ring te komen zoeken en ging na besproken te hebben hoe de situatie was direct actie nemen om een afspraak te maken.
Even later kreeg ik dan ook bericht dat hij op vrijdagmiddag wilde komen om te zoeken.

De vrijwilligers van gevonden-verloren schieten te hulp en maken de duik naar de trouwring.

Vrijdagmiddag waren Pietske en ik al een tijd aan boord toen er rond de afgesproken tijd twee man met een karretje duikspullen de steiger kwamen oplopen.
Dat bleken Martin en Patrick te zijn die kwamen zoeken.

Na kennismaken werd eerst gekeken waar de ring te water was geraakt en dus zou moeten liggen.
Vervolgens werd de trouwring van vrouwlief bij de metaaldetector gehouden om deze zo goed mogelijk af te stemmen op de metaallegering van mijn ring.
Martin trok zijn duikpak aan.

Eerst te water gegaan, en na zijn fles met duikuitrusting te hebben omgehangen zwom hij naar de plaats waar de ring zou moeten liggen.
Hij maakte eerst een verkennende duik.
Na enkele minuten kwam hij weer boven om de metaaldetector te halen die hem door Patrick werd aangegeven.

Martin dook weer onder en krap 5 minuten later kwam hij weer boven water met …. DE TROUWRING!
Hij gaf hem direct aan mij over en kon ik hem weer om mijn vinger schuiven, GEWELDIG!

Martin gaf vanuit het water zijn duikuitrusting weer aan Patrick, die het weer in de kar legde.
Na het water uitgeklommen te zijn en het duikpak te hebben uitgetrokken zijn Martin en Patrick bij ons aan boord gekomen.
Ze hebben een kop koffie gehad waarbij we gezellig hebben kunnen spreken met deze geweldig vrijwilligers.
Zij heel veel mensen hun ringen en sieraden, die voor deze mensen een grote emotionele waarde hebben, weer terug kunnen geven.

De kosten vergoeding die de stichting vraagt valt mij enorm mee (0,25cnt per km en 20€ voor het duiken).
Dit staat eigenlijk in geen verhouding tot wat het betekend de verloren trouwring terug te hebben.

Een extra donatie voor de stichting/vrijwilligers zodat zij dit werk kunnen blijven doen vind ik dan ook meer dan de moeite waard.

En nogmaals, Hartelijk Bedankt.